Í okkar annasama lífi er engu líkara en við höfum gleymt því hvað það er sem skiptir í raun máli. Við nefnum það ef til vill af og til, svona í framhjáhlaupi: „Auðvitað skiptir öllu máli að vera á lífi, hafa góða heilsu og njóta samvista við fjölskyldu og vini.” En svo taka annirnar yfir og við gleymum okkur í erli daganna, tíminn líður og við tökum æ sjaldnar eftir lífinu okkar. Hvernig við öndum og erum til, hvernig hjartað slær allan sólarhringinn. Það er engu líkara en lífið sjálft sé komið á verkefnalistann, eins og það sé eitthvað sem við þurfum að muna eftir að gera.

Hversu lengi getum við búist við að njóta samvista fjölskyldu og vina? Hversu lengi komum við til með að njóta góðrar heilsu? Hvað er það sem skiptir raunverulega máli? Það er auðvitað ekkert sem við vitum ekki nú þegar en samt virðist það vera svo fjarri okkur í dagsins önn. Rótleysi, ótti og kvíði eru eðlilegir fylgifiskar okkar nútíma lifnaðarhátta þar sem hraði og ráðaleysi virðist oft og tíðum ráða ríkjum.

Lífið á ekki heima á verkefnalistanum því það er ekki eitthvað sem við gerum heldur eitthvað sem við erum.

Er lífið þitt á verkefnalistanum þínum?

​Næstkomandi laugardag 25. september mun Zen á Íslandi - Nátthagi halda leshring að Kletthálsi 1, 2. hæð. Við höldum áfram að lesa úr bókinni "Ekkert upphaf, enginn endir" eftir Jakusho Kwong-roshi í þýðingu Brynjars Shoshin. Lesnir verða tveir stuttir kaflar sem bera yfirskriftina "Freri safnast á fönn" og "Hálft tungl myndar heilan ljósboga."

"Akkúrat núna þegar ég sit hérna á þessum bjarta sumardegi eru stjörnur á himninum. Ég get ekki séð þær vegna þess að í dagsbirtunni geta augu okkar ekki séð svo langt en samt eru þær þarna úti, skínandi. Í rauninni er hvert okkar stjarna, skínandi á himni þessa óravíða alheims. Augu okkar ná ekki fjarlægðinni, hugur okkar getur í raun ekki skilið það svo við sjáum það ekki, en þegar við sitjum eins og fjall þá rennur upp fyrir okkur að í gegnum krybburnar og hvalina, og jafnvel endurtekningasöm hljóð frá vélum, getum við byrjað að finna fyrir þessari umfangsmiklu vídd sem virðist vera utan við okkur sjálf en finnst í rauninni nákvæmlega hérna innra með okkur." -Kwong-roshi