Þegar Dogen-zenji skrifaði í Genjo Koan að sérhvert okkar væri fullbúið, að enga veru skorti á eigin fullkomleika, að hvar sem hún stæði mistækist henni ekki að hylja jörðina, tjáði hann það Dharma lögmál að við erum nú þegar full af lífi og gædd því lífi sem fyllir okkur. Þetta líf felur í sér allt sem við þurfum, nákvæmlega hér og nú. Rætur okkar liggja nú þegar í þeim mikilfenglega friði eða kyrrð sem ég hef verið að ræða um; þetta er okkar upprunalega eðli, Búdda eðlið, handan allra aðstæðna eða ástands sem kann að rísa.

Eitt mikilvægasta starfið í Zen hofi eða klaustri er að tína upp rusl. Við verðum að skilja, að þegar við tínum upp rusl, erum við um leið að tína upp ruslið í huga okkar. Að tala um hið innra og hið ytra eru tvær leiðir til að lýsa sama hlutnum. Tvíhyggja okkar og hugsanir eru einskonar rusl í huganum, og þegar við tínum upp eina gerð af rusli, erum við að tína upp báðar, á nákvæmlega sama hátt. Skiljið þið? Svona er samu, sem þýðir "vinnu-iðkun", og svona er vinna okkar. Þegar við tínum upp rusl, tínum við það upp eitthundrað prósent. Þetta er eins og þegar elding leiftrar á himninum - ekkert verður eftir. Þegar gjörðir okkar eru þannig hafa þær áhrif á annað fólk. Ef við erum annars hugar meðan við tínum upp rusl erum við aðeins að auka á draslið. Þess vegna gefum við okkur eitthundrað prósent að því að tína upp rusl, sem og öllum öðrum gjörðum okkar.